Het onderstaande artikel is vertaald. We hebben ons best gedaan dat zo goed mogelijk te doen. Heb je nog toevoegingen, laat het ons weten.
Lees het oorspronkelijke artikel in het Engels hier. En leer hier meer over lawines.
Ik (James Robb) ben al meer dan 10 jaar ski-gids in de bergketens van Hakuba (Japan). Ikzelf en mijn team zijn bijna elke dag in het winterseizoen in de backcountry en we zien daar een grote diversiteit aan bezoekers.
Regelmatig komen we recreanten, weekend warriors, toeristen, skiërs en boarders tegen.
En we zien bij alle groepen en individuen voorbeelden van zowel goede als slechte terreinkeuzes wanneer ze backcountry gaan.
30 cm verse sneeuw in 24 uur
Op deze specifieke dag hadden we vier begeleide groepen in het Tsugaike-gebied. We hadden een mooie zonnige dag en meer dan 30 cm nieuwe sneeuw in de voorgaande 24 uur. De afgelopen 12 uur was de wind aangetrokken. Er was veel sneeuwtransport geweest en de temperaturen zouden stijgen zodra de zon opkwam.
De omstandigheden zouden episch worden. Onze eerste run zou op de hoofdkom van Tenguhara zijn, waar we sliepen.
Op onze beklimming zagen we een mannelijke Japanse telemarker. We ontmoetten hem en ik vroeg hoe de sneeuw was. Wij stopten en hij ging door naar boven. Wij bereikten de top en reden in uitstekende poeder omlaag door de Tenguhara bowl. Vervolgens kruisten we er overheen en skiede we rechtdoor omlaag naar de kleine hut naast de Tsugaike Hutte.
Verse lawinekroon
We begonnen net met onze gasten te lunchen toen ik opkeek en een verse lawinekroon (waar de lawine is ontstaan / afgebroken) zag, die er ongeveer 2 minuten geleden nog niet was. De schrik sloeg mij om het hart.
Er gingen sporen in het lawineveld, maar er kwamen geen sporen uit. Deze specifieke helling is een “recidivist” omdat ik eerder eens skiër heb gezien die een lawine triggerde, precies op dezelfde plek afgelopen januari. Gelukkig verloor de man toen alleen een ski, die niet ver naar beneden was gegleden en op de sneeuw lag.
Ik besloot deze lawine te bekijken, want we zagen geen sporen uit de onderkant van de lawine komen. Het kostte me ongeveer 5 minuten om de oppervlakte te scannen, mijn lawinepieper te pakken om te zoeken, nog eens 10 meter te lopen en vervolgens kreeg ik een signaal van ongeveer 28. Foute boel!
Start redding
Toen riep ik mijn andere gidsen in het gebied op, meldde hen dat ik een signaal had ontvangen en overging tot een reddingsoperatie.
Ik volgde het signaal naar waar ik een ski zag uitsteken, daar zat een skischoen aan, en daaraan de skiër. Ik pakte meteen mijn sonde, peilde zijn torso of rugzak (ongeveer 80 cm naar beneden) en begon te graven. Tegelijkerijd hield ik radiocontact en vertelde ik dat ik onmiddellijk hulp nodig had.
Zijn beide ski’s had hij aan (telemark ski’s) en hij had één skistok via de polsriem aan zijn pols.
Zijn hoofd lag ongeveer 1 meter naar beneden gericht in de richting van de berg. Hij had geen airbag en zijn lawinepieper stond op SEND. Mijn hoop op een goede afloop was klein.
Twee andere Evergreen-gidsen arriveerden na 5 minuten en we rolden de skiër op zijn rug om hem te controleren en de eerste hulp te starten.
Niet bij bewustzijn
De skiër was niet bij bewustzijn, ademde niet en had geen pols.
We controleerden zijn luchtwegen en daar bleek sneeuw in te zitten. Die haalden we eruit. Vervolgens zetten we het reanimatiemasker op en gaven twee beademingen.
Terwijl ik beademde, begon de andere gids onmiddellijk aan borstcompressies. Met drie team members konden we elkaar afwisselen en ik kon optreden als de communicatiepersoon.
We belden Evergreen Base en daarna sprak ik met de politie van Omachi en Hakuba. Zij checkten onze locatie en het weer op de locatie en vervolgens regelden zij een lange-lijnevacuatie in een helikopter.
Na 20 minuten kwam er een andere Evergreen-gids aan om te helpen en gelukkig had hij een nasofaryngeale luchtweg (latex neusbuis) waardoor we de luchtweg van het slachtoffer open konden houden.
We hebben zijn shock behandeld, hem geïsoleerd en warm gehouden. De extra eerste hulp die we deden was het spalken van een mogelijk gebroken arm, mogelijk gebroken been en mogelijk ontwrichte schouder.
30 minuten reanimatie
Na 30 minuten reanimatie begon de man een grillige pols te krijgen en begon hij weer zelf te ademen. Wij waren tegelijkertijd verbaasd en opgelucht.
We waren zo blij en voelden dat onze inspanningen leidden tot het redden van zijn leven.
We plaatsten hem in de herstelpositie op zijn zij en hielden zijn hartslag en ademhalingsfrequentie nauwlettend in de gaten.
Ongeveer anderhalf uur later arriveerde de helikopter met twee helikopterredders. Zijn namen de zorg voor de man over. Om hem veilig te vervoeren besloot de helipoterredder hem op zijn rug te gooien en alle afdekisolatie die we hadden gebruikt te verwijderen. Vervolgens braakte de man op zijn rug en daarom moesten we hem snel in de herstelpositie brengen en zijn luchtweg weer vrijmaken.
Hij bleef ademen godzijdank!
Ondertussen werden onze andere gasten veilig teruggebracht naar het resort door de andere gidsen. Omdat er nog altijd een hoog lawinegevaar was toen we de redding deden, hielden we het terrein boven ons in de gaten om te zien of er andere mensen aankwamen. Die zouden namelijk weer een lawine kunnen triggeren.
Nadat de heli met het slachtoffer was weggevlogen, pakten we onze reddingsuitrusting in en gingen we terug naar het resort Tsugaike.
Ik heb de familie van de man ontmoet, die zeer dankbaar was voor alle inspanningen van onze gidsen. Zij vertelden ons dat de man in het ziekenhuis in Matsumoto was, goed ademde, maar nog niet bij bewustzijn was.
We waren allemaal superblij om te kunnen helpen bij deze redding, reanimeren en hem weer tot leven te brengen. Zoals met veel grote ongelukken en reddingssituaties, hadden we een degelijke team debrief en evaluatie van de redding.
Dit stelde ons in staat commentaar te geven op onze eigen actie en een plan op te stellen om toekomstige reddingsacties nog beter te maken.
Leerpunten van deze redding
Enkele punten zijn kenmerkend voor deze lawine-redding en vormen een belangrijke les:
- Het hebben van de juiste EHBO-apparatuur is super belangrijk. In dit geval was het de nasopharyngeale luchtweg wat zijn leven redde. Orale of nasale luchtwegbuizen met een goed reanimatiemasker zijn van cruciaal belang.
- Het hebben van een goed team is essentieel om een effectief en uiteindelijk positief resultaat te krijgen. De omstandigheden die dag hielpen ons bij het positieve resultaat (we waren op het juiste moment op de juiste plaats, we hadden goed zicht en bijna geen wind, de locatie was gemakkelijk te bereiken, we hadden een duidelijke communicatielink en we hadden gidsen in het gebied voor ondersteuning)
- Skiën of alleen rijden in de backcountry is enorm riskant. Verse poeder en blauwe luchten hebben brengen mensen in de verleiding hun keuzes te lichtzinnig te maken. De juiste analyse is altijd belangrijk, bij elke conditie.
Opmerking van de redactie: Wanneer je backcountry gaat, zorg dan dat je altijd je lawinepieper aan hebt, een sonde en schep en liefst een lawine-airbag bij je hebt. Neem bovendien altijd kennis van het locale lawinebericht.
En let op: deze skiër was alleen aan het skiën, maakte geen deel uit van een groep en maakte geen deel uit van een Evergreen-tour.
Details bij deze redding
Datum: 2019/03/08
Mensen: 1 mannelijke telemarker (volledige begrafenis)
Trigger: toevallige skiër
Tijd: geschat 13:00
Grootte: 1.5 / 2
Hoek: helling van 35-38 graden, die naar de geul leidt
Type: Windslab
Failure Plane: MFcr (waarschijnlijk 20190204 regenkorst)
Diepte: 80 cm ~ 100 cm
Breedte: 15 m
Lengte: 150 m
Hoogte: 1923 m (begraven plaats), 2.050 m (lawinekroon)
Locatie: boven Tsugaike Shizenyen, (skiërs links van Tenguhara) 300m NW omhoog vanaf Tsugaike Hutte
GPS-locatie van de bedolven persoon: N36.776410, E137.815467
Sneeuwtesten / -waarnemingen: Easy Hand Shear-resultaten 40-50 cm lager op storminterface (TP) 3 cm windhuid 1F bovenop 4F sneeuw, 5 cm 1F op korst
Lawinegevaren Beoordeling op 20190308: ALP = Aanzienlijk TL = Aanzienlijk BTL = Matig
Artikel geschreven door James Robb